Ik heb zooooo’n swaaaar levennnn

Als we de herberg om kwart voor 8 verlaten, is het gras bevroren. Aan de koude nachten is goed te merken dat we al weken op een hoogte lopen van tegen of boven de 900 meter. Er is geen wind dus het lopen is toch best aangenaam. Nog even een kop koffie want de eerste 13 kilometer is er geen gelegenheid. 

De route gaat het hele eind over een goed gravelpad langs een rustige tweebaansweg. Of is de weg gemaakt over de oude camino? Die is eeuwenoud maar de weg lijkt vrij nieuw 😉

Er is goed gezorgd voor de pelgrims. Er zijn platanen geplant die op het heetst van de dag hun schaduw werpen over het pad. Er zijn bankjes hier en daar en er zijn zelfs drie picknickplaatsen. Eentje is leuk, met twee heel grote vierkante stenen tafels met banken er omheen. Zo kun je lekker allemaal bij elkaar gaan zitten en een praatje maken. Ware het niet dat de medepelgrims blijkbaar nog niet toe zijn aan een pauze. Wij eten lekker nootjes, sinaasappel en een paar gedroogde broodjes met smeer-camembert. Smullen!

Een tgv schuift bijna geruisloos door het nog steeds agrarische landschap met de hoge bergen op afstand in het noorden. Als je niet te ver kijkt lijkt het net de Alblasserwaard. 

Na 12,5 km nog steeds geen spoor van het stadje Reliegos dat we nu wel zouden moeten naderen. Nog een stukje klimmen. En nog een stukje. Nog steeds geen spoor.

Dan ineens zien we een dun streepje gebouwen verschijnen, zinderend in de zon net over de kim. Een fata morgana? Nee, rode stoeltjes dus een albergue of café 😊

met tegenover zien we weer hobbitwoningen - de bodega’s hier bewaren de wijn nog steeds in ‘grotten’, uitgegraven kelders in heuvels.

Na een goede rustpauze lopen we het slapende dorp door en volgen weer gele pijlen en schildjes met jacobsschelpen voor de laatste 6,5 km. 

Het valt me zwaar vandaag. Phpd, pijntje hier pijntje daar. Stijf. Nog maar even zitten op een bankje halverwege. Even kijken welke van de herbergen ons het leukste lijkt. We zien een bord met de naam Gaia. Dat spreekt me aan, maar als we daar komen staat er een bord ‘completo’. We waren net langs een andere gekomen en lopen een stukje terug. Mooie poort, gezellige tuin. Daar is plek, 8€. We schrijven ons in, de pelgrimspaspoorten krijgen weer een mooi stempel erbij, schoenen op het rek en naar boven. We mogen zelf een bed kiezen. Alle onderbedden zijn bezet dus we pakken twee bovenbedden naast elkaar, klimmen er op en relaxen even. Dan komen er een blond en donker koppie om de hoek, hard lachend: de Deense meisjes slapen precies onder ons 😂

Dan even een lekkere douche en de tuin in, in de zon. En daar zit onze Weense vriendin Irene 😊

We kletsen even, drinken een biertje in de zon met ons beentjes omhoog en gaan het dorpje Mansilla de las Mulas even bekijken. Twee kerken, beiden uit de twaalfde eeuw. We komen langs de municipal en lopen even naar binnen. Het is een karakteristiek gebouw met een binnenplaats, maar we hebben geen spijt dat we daar niet zitten. We duiken een Spaans eethuisje in en eten lekker een pasta. Ook daar is een binnenplaats, echt mooi!

Morgen nog 20 km naar León.