Een bijzondere dag - the crazy sisters from Holland

We vertrekken op tijd uit de herberg El Paso, nog even een foto van de groentetuin, waar een bed sla in gemaakt is in de vorm van een pijl 😊 We wandelen 4,5 km naar Las Herrerías, waar we bij binnenkomst van het kleine lieflijke dorpje in het smalle dal een heuse wensboom aantreffen, hélemaal vol briefjes! 

Vandaag geen gewone wandeldag als alle andere dagen, maar mijn eerste triatlon ever! Na een paar prachtige maar te zware dagen, vonden we een ideale manier om de berg O Cebreiro te ‘nemen’: eerst 4,5 km lopen, dan te paard de berg op, lunchen en met een mountainbike de berg weer af tot Triacastela 😂💪🏼

We hebben genoten! Nou ja de eerste helft van het mountainbike deel was wel echt super zwaar, het was heet en het ging helemaal niet naar beneden. Ja kleine stukjes, en dan weer steil omhoog  op een zeker moment kwamen we bij Alto do Poio weer oo dezelfde hoogte uit als we vertrokken van de O Cebreiro 😅

ik heb best respect gekregen voor die fietsers, echt wel! Heel wat keren hebben we moeten lopen, en zelfs dat was echt heel zwaar. Probeer maar met 31° op smeltend asfalt op 1300 meter hoogte een zware fiets naar boven te duwen - herhaaldelijk dacht ik: ik zet m tegen de vangrail en ik bel wel waar ze ‘m kunnen ophalen 😂 Nou ja gelukkig had ik er zelf voor gekozen en No pain no gain.

Toen we de Alto eenmaal over waren werd het leuk: een afdaling van 9 km lang en 7% bracht ons rrrrroetsjjjj zó Triacastela binnen. Ik kreeg bijna de slappe lach omdat Henny’s helm aan de achterkant een Darth Vader gezicht had. pe lach tijdens een afdaling is géén goed idee en we waren blij met de schijfremmen. 

Fietsen ingeleverd, ingecheckt in weer een fijne herberg en meteen aan het bier met oude bekenden: Irene uit Wenen en de twee Belgische heren. We kregen nog gezelschap van een man die uit Tsjechië vandaan was komen lopen. Hij kwam uit een familie van boleten, maar de melkprijs daalde en daalde en toen het minder dan 7 cent was heeft hij z’n hond en rugzak gepakt en is gaan lopen. Onderweg vond hij ergens in Zwitserland nog een hondje in een rivier en die heeft hij ook maar meegenomen. Hij vroeg in de herberg wat restjes voor de hondjes, dronk een flink glas wijn en vertrok weer, met zijn prachtig versierde stok, enorme rugzak en vriendelijke hondjes. 

Oh what a day!