Stappen, stappen, stijgen, dalen ...
Het gehalte egoïsten lijkt ineens verveelvoudigd. Om half 6 opstaan in een slaapzaal betekent toch dat verwacht mag worden dat je zachtjes doet voor de mensen die nog slapen ... nou nee hoor, klappen met de deuren en sloffen bonken schudden slepen met je koffers en tassen is ineens normaal. Ok, ik heb dus nog wat te leren op deze camino - accepteren en mensen niet meteen de titel hork (incl diverse bijvoeglijke naamwoorden) toebedelen 😂 Die titel help toch niet dus die verontwaardiging die voortkomt uit mijn eigen verwachtingspatroon is verloren energie.
We staan ineens om kwart over 7 buiten. Erg vroeg voor ons doen. Portomarin is donker en grauw. Het is erg fris maar het regent niet en waait niet dus windjackje aan en stretchen maar. We gaan in colonne over de brug en beginnen aan de ochtendklim, die ons de mist in leidt. Als de ochtend vordert en de mist langzaam oplost, trakteert Galicië ons op de prachtigste vergezichten.
Totaal andere pelgrims vandaag. Veel nieuwe schoenen, designmensen, parfum en aftershave en stokken die consequent a-ritmisch meelopen. Mijn verwondering is groot. We genieten van de wandeling maar het is toch anders. We kletsen wat met een groep mannen die ongeveer hetzelfde tempo lopen - gepensioneerde ex collega’s uit UK en US, en eentje heeft 22 jaar voor case-international gewerkt en verbaasde zich over mijn interesse voor de landbouw om ons heen en de vreemd gevormde ploegscharen. We hadden iets om over te praten zeg maar 😉
Langs de route ligt de Castro de Castromaior, een van de meest interessante archeologische vindplaatsen van de ijzertijd in het noordwesten van het Iberisch schiereiland. Het beslaat in totaal 4 ha en bestaat uit zes ommuurde wallen. De eerste fasen dateren uit de V-IV eeuw voor Christus. Toch even tijd genomen om het te bekijken.
We stoppen in Airexe/Ligonde, een mini gehuchtje dat door de meeste pelgrims voorbijgehold wordt.
’s Avonds gaan we nog even koffie drinken en een yoghurtje eten in het restaurant en maken kennis met een Australische broer en zus, en hebben een super gezellige avond. Nee, niet eens met wijn 😊
De volgende ochtend is het 2 graden en mistig. Vandaag 22 km naar Melide. We beginnen de wandeling naar het restaurant aan de overkant, waar de jonge Zweedse psychologie student Mikel weer op ons wacht 😊 Nou niet echt, hij zat daar op zn ontbijt te wachten. We hebben hem eerder ontmoet en samen gegeten en hadden leuke gesprekken. Gisteren zaten we in het zonnetje op het terras bij ons overnachtingsadres en liep hij langs.
Wanneer we vertrekken lopen we alleen. Geen andere pelgrims, dat waren blijkbaar zondagspelgrims, die zijn terug achter hun bureau’s. Vogels en wij, geen wereld. Magisch. De weg met de gele pijlen neemt ons mee door piepkleine gehuchtjes, vaak niet meer dan een paar boerderijen, al dan niet nog in bedrijf, en een of meerdere in elkaar gezakte woningen. Os Valos, A Mamurria, A Brea, Abenostre, O Rosario. Een haan kraait ons toe. De koeien liggen te herkauwen onder een groepje bomen. Bijzonder - ze gaan daar dus niet liggen voor schaduw, maar gewoon omdat het een gevoelsmatig beschut plekje is. Moesten ze in Nederland ook meer doen, bomen in de wei.
En daar is ook de Duitse vrachtwagencamper weer, die zien we nu elke dag :)
Na een uur de eerste bar, die is nog gesloten. We rusten even op het terras en lopen weer verder naar het volgende dorp, een écht dorp, het heeft zelfs een voetbalveld! Palas del Rei, en de bar is open voor een kop thee.
Vandaag voor het eerst was ik mn motivatie wat kwijt. Ik liep op automatische piloot en had gewoon geen zin meer. Het was mooi, rustig, maar ik weet niet ... voor het eerst dacht ik: als we er dan toch bijna zijn, dan maar meteen. Het is een herhaling van zetten: heuvels, oude boerderijen, koeien, bloemen, Robin Hood bossen. En stappen. Omhoog en omlaag, klimmen en dalen, de ene voet voor de andere. Misschien omdat ik vannacht niet veel geslapen heb, mijn hoofd moe is, een lichte hoofdpijn van een klein kamertje met vier ademende mensen en alle ramen dicht.
Op de kilometerpalen zie ik: nog 65, nog 63, nog 59, nog 55. Over weer een Romeinse brug over de Río Furelos lopen we Melide binnen, ons eindpunt vandaag, na 24 km. We hebben de rugzakken vooruit gestuurd. De plek waar ze zouden moeten zijn ligt aan de ándere kant van Melinde. Daar aangekomen zijn ze er niet - het is een albergue municipal, die nemen geen rugzakken aan. Dan maar naar de privat herberg er naast. Yes, daar staan ze! Dan hier maar slapen? Het ruikt buitensporig naar wierook. Ik ben gek op wierook maar dit is té erg, ik krijg op slag koppijn. Ik vraag of ik de kamers even mag zien. Natuurlijk! Ik beklim de trappen naar de 2e etage en de wierook vermengt zich met een rioollucht. Ah vandaar. Ik bedank en weet niet hoe snel ik buiten moet komen.
Een stukje terug hebben we nog een herberg gezien. Ze hebben nog twee bedden en het is een prima, mooie herberg met een tuin en een aardige receptioniste. We liggen even op bed, even lekker m’n golfbeentjes omhoog. Het gaat goed maar m’n batterijtje is even leeg en die van mn telefoon ook. Ik schakel ‘m uit, hang m aan de stroom en doe even m’n ogen dicht.
Als ik ze weer open doe is Henny weg en komt Irene uit Wenen de slaapzaal binnen stappen en wordt een bed gewezen door de receptioniste. Wat bizar!! Ze is Henny al tegengekomen, die is in de keuken. Ik zie dat Henny al gedouched heeft, haar Lush shampoo bar ligt te drogen. Ik loop naar beneden en tref Henny, die is al boodschappen wezen doen en staat te roeren in een heerlijke groentesoep!! Ik blijk uuuuren te hebben geslapen! We eten een heerlijke soep, eindelijk iets anders dan ensalada mixta (sla, tomaat en ui) met of zonder tonijn, en spagetti met tomatensaus! Verrukkelijk. Een Franse dame en twee Italiaanse dames eten er ook met smaak van mee. Herberg San Antón in Melide is een aanrader met een mooie goed ingerichte keuken en gezellig tuintje.
Nu douchen en op tijd naar bed. We tellen verder af ... nog drie dagen en minder dan 55 km.
All about mindset en wat binnen komt
Doorleef het en geniet !
Liefs!!
( jammer dan houden je verhalen al snel op..)
Wij lopen hier de avond vierdaagse met de kinderen. Als ze vanavond klagen, dan laat ik ze je blog lezen. 😉😘
lezen :)
vandaag een goede dag gehad ?