Geuren en kleuren en intens genieten

Dinsdag, de motivatie is weer helemaal terug, zin in vandaag een korter traject naar Arzúa. Verder had ook gemogen, maar er is niet zo veel overnachtingsmogelijkheid daar. We nemen het er van en na ieder uurtje lekker doorstappen, klimmen en dalen, zitten we lekker een poosje bij een prachtige beek/riviertje of ander lekker plekje, zoals een kleine bar waar dochter heerlijke koffie tapt en moeder enorme heerlijke hartige taarten maakt.

De dag kenmerkt zich door de opvallende geuren. Heel veel eucapyptusbomen, kleurige weilanden en in de gehuchtjes onderweg proberen de mensen de geur van koeien te camoufleren door werkelijk ieder hoekje vol te zetten met geurige rozen. Een enkele wilde kamperfoelie maakt het geurpalet compleet. 

We zien inmiddels minder dan 40km op de terugtellende kilometerpaaltjes, hoe onwerkelijk! Dan hangen er ineens allemaal teksten aan een hek, met de belofte dat er meer hangt bij kilometerpaal 33. De meeste pelgrims rennen gewoon langs, zonder ook maar de tijd en moeite te nemen te kijken of het interessant is. Het lijkt belangrijker om zo snel mogelijk zo veel mogelijk kilometers af te leggen...

We zoeken een leuke herberg in Arzúa en lachen ons suf bij de internet-vertalingen. ‘Er is een wasserette met koud water om grote benen te krijgen.’ Nou grote benen willen we niet 🤣

We landen bij Albergue Don Quichot, klonk wel gezellig, en gaan maar eens lekker 1,5 pelgrimsmenu eten - ieder een menu is te veel 😅

Woensdag. Vandaag naar O Pedrouzo, 20km. We houden het een beetje spannend 😊 Veel mensen willen vanaf hier in één ruk naar Santiago, kunnen niet meer wachten en lopen door. Ik/wij hebben daar geen last van. We zijn weer helemaal terug in de reismodus en genieten enórm van de groene omgeving en het mooie weer. Een sinaasappel eten op een bankje, de paden door de bossen vol enórme eucalyptusbomen, de vogelconcerten. Soms een gesprekje onderweg, maar alleen met de mensen die al langer lopen. Er zijn nu enorm veel mensen die alleen een kort traject doen, die zeggen niets, zwoegen en zweten met veel te zware rugzakken die raar hoog of heel scheef op hun ruggen hangen, en veel popjes met glitterdesignschoentjes en -kleding, alles kloppend en haartjes in de krul en een bijpassend zonnehoedje of -klepje met parels versierd. Enorme groepen van mensen met dezelfde t-shirtjes die joelend de sfeer totaal anders maken dan het was. Blijkbaar is dit ook de camino. In ieder geval voor hen 😊 de prachtige gezellige haan op het terras maakt veel goed. Ook de prachtige versieringen onderweg. De ‘Wall of Fame’ bij kilometerpaal 33, de flessen bij café Tía Dolores (tante Dolores), de muur met plankjes met planten in verloren wandelschoenen. Vaak hangen pelgrims hun schoenen aan hun rugzak als ze op hun sandalen lopen, vaak vanwege blaren. Zo’n schoen raakt blijkbaar weleens los en dan wordt hij opgeraapt en op een kilometerpaal gezet. Het lijkt alsof er nooit iemand terug gaat om die verloren schoen te zoeken ...

Omdat we lekker makkelijk lopen halen we behoorlijk wat zwoegende mensen in. Op een zeker moment stapt iemand aan de kant om ons er langs te laten op een smal stukje pad. Zeggen wij: no worries, we are not in a hurry. Zegt de man: ‘No but you are in no hurry a lot faster then we are.’ 😊 Heerlijk.

We komen ontspannen aan in de herberg Porta de Santiago na een heerlijke dag. Fantastisch en uniek - een binnentuin in je slaapkamer, wie wil dat nu niet?! Om 10 uur gaat het licht uit op de slaapzaal maar buiten is het nog licht en dat sijpelt nog even binnen via het binnentuintje.

Morgen lopen we een korte dag van 15 km naar Monte do Gozo, een berg vlak voor Santiago waar bovenop een gedenkteken staat voor pelgrims. Daar is ook een grote Albergue, waar we willen overnachten. We kunnen natuurlijk makkelijk vanaf hier in 1x doorlopen naar Santiago, maar we willen er zo lang mogelijk van genieten ‘onderweg naar Santiago’ te zijn 😊🚶‍♀️🚶‍♀️

Vrijdag is het dan nog maar 4-5 km naar Santiago en dan komen we vroeg de stad binnen. Als alles goed gaat natuurlijk!