Roncesvalles, Zubiri, Pamplona, Uterga

13.4 Valcarlos - Roncesvalles 17km

De valleiroute naar Roncesvalles brengt ons bijzondere kruipdoorpaadjes langs een riviertje, vol groen en mos en varens, op en neer als een rollercoaster. Soms droog en rotsig, dan weer steil en glad en modderig. We steken beekjes over via stapstenen, brugjes, of gewoon er door. 

Steile stukken wisselen af met vlakkere stukken. We nemen regelmatig rustpauzes en eten een appeltje of bocadillo (broodje). De laatste helft van deze route gaat steil omhoog van ca. 480 maar over 1000 meter. We stijgen ca. 600 meter en eerlijk gezegd vond ik dat niet een beetje zwaar maar héél zwaar. 

Dan ineens komen we het bos uit bij de weg en zie ik ineens een heel bekend kerkje: in augustus vorig jaar stonden we hier met de camper! Wat een bijzonder moment. 

We gooien onze rugzakken even af een nemen een pauze. We moeten nog een kleine maar pittige afdaling naar het enorme klooster van Roncesvalles, waar we hopen te overnachten. 

We worden ontvangen door vriendelijke vrijwilligers van het Nederlandse genootschap van Sint Jacob, die daar in de zomer dit voormalig klooster beheren. Het enorme gebouw is geweldig mooi gerestaureerd en kan een slordige 280 pelgrims herbergen. Toch zijn we er net op tijd: een half uur na ons is ieder bed bezet!

De bedden zijn heel handig gemaakt: in plaats van slaapzalen met wiebelige stapelbedden zijn dit een soort 4 persoons units met stevige en enorm ruime houten bedden. Jammer genoeg waren de matrassen ook hard als een plank maar de douches waren lekker warm en we hoefden niet zelf te koken. 

De pelgrimsmaaltijd werd gezamenlijk genuttigd en bestond uit een soort dunne erwtensoep en macaroni vooraf, kip of sardine met patat als hoofdgerecht en een cornetto toe. 

Dagelijks om 20 uur is er een kerkdienst in de prachtige kloosterkerk. Die hebben we bijgewoond en dat was best bijzonder. Aan het eind van de dienst werden alle pelgrims naar voren geroepen en ingezegend. Het was een warm samenzijn.

14.4 Roncesvalles - Zubiri 22,2 km - Pamplona

Vanaf Roncesvalles op 985 meter hoogte is de route naar Zubiri een flinke afdaling. 

En dan denken wij aan een lange weg naar beneden, maar als we voor de zoveelste keer een flinke klim voor onze kiezen krijgen zegt Henny droog: ‘Ik weet niet hoor maar die afdalingen zien er hier wel heel vreemd uit ...’

We hebben weer met enige regelmaat de slappe lach en met stijgende trots en phpd volbrengen we de hele weg naar Zubiri. Het is weer zwaar maar onze benen dragen ons en onze rugzakken en we hebben geen blaren of knieën die het opgeven of andere problemen. 

Oh nou behalve dan dat in Zubiri alle herbergen vol bleken ...

In het volgende dorp was ook alles vol en daarna ook. De enige taxi reed heen en weer naar Pamplona om pelgrims naar andere plekken te brengen, en wij konden achter aansluiten voor twee ritjes later. 

Wij zijn gaan liften naar Pamplona want die taxi duurde nog minstens 2 uur. Bijna meteen krijgen we een lift naar een stadje verderop, en met Police’s YMCA uit de luidsprekers werden we daar bij de bushalte afgezet. We waren er niet zeker van dat de bus ook reed op zondag, dus zijn we terug naar de weg gelopen en verder gaan liften. En daar kwam luid toeterend de man langs die ons bij de bushalte had afgezet! Nu met een mooie dame naast zich dus mochten wij niet mee 😊

Binnen 5 minuten stopte een dikke Audi SUV met een zeer behulpzaam jong stel dat ons bijna voor de deur afzette bij de kamer die we geboekt hadden. We stappen uit, bedanken heel hartelijk, kijken rond en er komt een man langs die vraagt of we een hostel zoeken. Wijst er twee. We zeggen dat we al hebben geboekt en noemen de naam. Hij zegt loop maar mee, dat is bij mij. Hij blijkt de eigenaar te zijn van de plek die we geboekt hebben 😂

15.4 Pamplona - Uterga   16km 

Sleutel ingeleverd en direct daarnaast is een heerlijke plek voor een ontbijt. Vers sinaasappelsap en een tortilla de patattas met kaas en paddenstoelen, en natuurlijk een café cortado. 

We vertrekken op ons gemak rond 10 uur.

De route loopt gestaag omhoog tussen uitgestrekte glooiende velden, goud gekleurd door bloeiend koolzaad en donkergroen door wat lijkt op jonge zonnebloemen. gestaag omhoog naar de Alto del Perdón, de langgerekte ‘hoogte van vergiffenis’, die op 770 meter hoog boven het vlakke landschap uittorent.

Bijna boven passeren we een klein dorpje met een heerlijk miniterrasje. Energie getankt met een koel 0.0 biertje (ik drink nooit bier maar het was best lekker), broodje kaas en een ei. 

Op de top is een prachtig enorm kunstwerk, langgerekt als de top zelf, dat herinnert aan de lange geschiedenis van voorbij trekkende pelgrims. 

Net over de top is vrij recentelijk een gedenkteken geplaatst waar we even stil van worden. Het is een eerbetoon en erkenning voor de mensen die hier in 1936 en 1937 hebben gevochten voor mensenrechten en democratie. Gedurende deze oorlog werden mensen uit hun huizen en bij hun families weggehaald, en zonder enig proces vermoord door Franco’s legers. Het monument bestaat uit een steen in het midden die symbool staat voor alle mensen die zijn verdwenen, en een 19-tal stenen in open spiraalvorm daar omheen, die de dorpen symboliseren waar een deel van de inwoners is vermoord. 81 Jaren ontkend en verzwegen. 

De afdaling is een steil pad dat bedekt is met een laag rollende keien. Het is oppassen geblazen en zwaar lopen, maar het is droog - als het zou regenen zouden het gladde natte lemige keien zijn en is het nog veel lastiger. Leve de stokken! 

Beide Bergjes zijn af vandaag, erg vermoeide benen en voeten maar geen schade. Het was een drukkend warme dag, donderkoppen in de lucht maar droog binnen gekomen in een albergue in Uterga. 24 bedden en 1 douche, dus even geduld.

Morgen naar Cirauqui, een niet te moeilijke 16km. Hopen dat daar bedden vrij zijn. De week voor Pasen (semana Santa) is alles vol en druk. We vragen Santiago en Sint Christoffel maar om hulp 😊