25-26.4 Burgos: zwaar en licht in balans

Vandaag naar Burgos. Dat betekent nog een bergje beklimmen en dan een lange afdaling, vier dorpen en dan 10 km langs een zeer drukke kaarsrechte weg over een industrieterrein tot in de stad. 

Bij zonsopkomst rond 7:20 is het 1°. Er is weer behoorlijk regen en ook onweer voorspeld. Gekkenwerk. Waarom hem ik toch dat Pac-a-Mac donsjasje niet gekocht? Enfin. Spijt is een domme emotie, het lost niets op. Na een ontbijt van een willekeurig aantal en soort cakejes, foute koffie die ik gelukkig niet gedronken heb en lekkere muntthee gaan we toch maar op pad. Regencapes aan tegen de koude wind. Waar zijn we ook weer? Spanje??? Nou dit deel wil ik niet wonen. Ik filosofeer hoe ik heen zin had in wandeltraining afgelopen winter omdat het almaar dit weet was. Het universum bakt me weer een dikke poets. Je krijgt hey lekker tóch! Geen ontkomen aan waaahahahaha. Ha. Ha. 

De berg op is geen probleem. De modder niet. De stenen niet. De rotsige schapenpaadjes niet. We hebben het zelfs niet koud. Geen blaren. Warme, droge voeten. MAAR DIE K. WIND!!!

Ik kijk om me heen. Het is prachtig. Ik vergeet niet om te kijken. De vergezichten die je soms mist als je almaar door loopt mis ik vandaag niet. Zéker niet. Ik sta maar wat graag af en toe stil met mijn rug tegen de keiharde snijdend koude wind die doorlopend in onze gezichten blaast. 

We hebben weer geluk. Achter ons is de lucht loodgrijs en zien we de dikke buien vallen. Voor ons een opklaring. Een zonnige spot die ons belicht als we het kruis op de top bereiken. Ik maak op verzoek een foto van een man die alleen loopt en mij vraagt. Hij vindt het nog verschrikkelijker dan ik. Ik probeer hem op te beuren. Of eigenlijk hardop mezelf. 

Ik maak nog wat foto’s, het is werkelijk prachtig! Ik praat tegen mezelf. Hoeveel geluk ik heb dat ik dit kan doen. Dat we hier überhaupt kunnen lopen. Ik leid mezelf af. Links, twee, links, twee. Grinnik omdat ik rechts voorzet terwijl ik links zeg. 

Ik praat op mezelf in en praat en praat en het helpt allemaal niets - die gore snijdend koude kutwind overheerst alles en ik ben klaar met het positieve gedoe! Die les in accepteren is over voor vandaag. Ik fluister een paar krachttermen tijdens de afdaling. 

Ik hoop dat we snel bij een dorpje zijn met een bar of herberg want die paella van gisteravond is niet in balans met mijn darmflora en wil er uit. NU. 

Christoffel maant het universum: kom op... het is nu even genoeg geweest - en daar is ineens een bar om de bocht van de weg. Ik duik meteen de wc op en blijf daar voorlopig een poosje. Daarna een kop thee en verder tegen de wind. Zo gaan we van wc naar wc en slaak ik nu en dan nog een krachtterm tegen de wind. Het helpt natuurlijk niets. Ik begin opnieuw aan mijn lesje accepteren. Bij het laatste barretje voor Burgos nemen we een colaatje. Bleh, maar werkt goed voor dit soort darmproblemen. Henny heeft er ook last van. 

Als we in Burgos bij de Albergue Municipal  arriveren word ik aangenaam verrast. Wat een beloning! Een prachtige oude gevel waarachter een modern, schoon, functioneel gebouw is gebouwd. Het gonst in alle talen en ik plof op mijn bed op de derde verdieping. 

We lopen allerlei bekenden tegen het lijf - Michael de schrijver, de Vlaamse zussen, Joannet die we met haar broer en vader hadden getroffen in Roncesvalles en die ook mee ging ontbijten bij Jomer gisteren. We installeren ons, verwarmen ons met een lekkere pompoensoep, relaxen wat en doen de was, en brengen een heerlijke einde middag/vroege avond door met een tapasmaaltijd en drie andere pelgrims. En twee flessen wijn - die Vlaamse en Brabantse vrouwen kunnen toch drinken! Een licht hart en hoofd na een zware dag.

De volgende ochtend moeten we als altijd om 8 uur de herberg verlaten. We luieren een poosje met ontbijt en koffie in en super leuk barretje Viva de la pepa, samen met de Vlaamse zussen. Daarna gaan wij inchecken voor nog een nacht en zij gaan opzoeken waar hun flixbus naar Bilbao vertrekt, terug naar het Vlaamse.

Natuurlijk zijn we hier gebleven om te rusten, maar ook om een beetje cultuur te snuiven, en we beklimmen de heuvel naar het Castillo. De zon verwarmt ons, hoewel het nog steeds maar 8° is.

Toch 5 warmer dan gisteren 😊💪🏼🔆

Morgen weer verder wandelen: 20 km