Mijn rugzak.

Nog vier nachtjes slapen, dan vertrek ik van het huis waar wij 17,5 jaar hebben gewoond ... om er niet meer terug te keren. Vrijdag is de overdracht, zaterdag mijn vertrek. Mijn pelgrimage ligt tussen twee levens. Het had niet op een geschikter tijdstip kunnen zijn.

Ook een beetje een ongelukkig tijdstip, want manlief zal nog een paar weken hier blijven wonen om zaken af te handelen en voor de pensionpony’s te zorgen zo lang die nog hier wonen. Dan betrekt ook hij - in de camper waar wij voorlopig in zullen wonen tot we een nieuw huis hebben gevonden.

Het hoort bij de voorpret: wat pak je nou zoal in die rugzak? En wat vooral niet? 

Mijn besluit staat vast: van alle bagage haal ik de angst uit mijn rugzak. In plaats daarvan stop ik er lekker veel vertrouwen en verlangen in, dat loopt heerlijk licht denk ik. Wat er uiteindelijk bij komt en uit verdwijnt zal de toekomst uitwijzen.